Wydział Inżynierii Mechanicznej

Nazwa/Tytuł: Wagon kole­jo­wy z obro­to­wą plat­for­mą ładunkową

Data zgło­sze­nia: 2010-05-19

Numer zgło­sze­nia: P.391269

Data udzie­le­nia pra­wa: 2013-08-02

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Pat.216416

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Janusz Rybiński

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Skrót: Przed­mio­tem wyna­laz­ku jest układ wago­nu plat­for­my kole­jo­wej z pero­nem do trans­por­tu kom­bi­no­wa­ne­go, w skład któ­re­go wcho­dzą wagon, pozwa­la­ją­cy na zała­du­nek i roz­ła­du­nek oraz prze­wóz róż­ne­go typu środ­ków trans­por­tu, zwłasz­cza naczep cią­gni­ków sio­dło­wych oraz samo­cho­dów cię­ża­ro­wych, a tak­że odpo­wied­nio przy­sto­so­wa­ny peron ze wzmoc­nio­ną kra­wę­dzią najaz­do­wą. Wagon do trans­por­tu kom­bi­no­wa­ne­go zbu­do­wa­ny jest z plat­for­my obro­to­wej, któ­ra jest obra­ca­na wzglę­dem węzła obro­to­we­go, umiesz­czo­ne­go w cen­tral­nej czę­ści pły­ty pod­wo­zia wago­nu za pomo­cą dwóch siłow­ni­ków hydrau­licz­nych, zamon­to­wa­nych w bur­tach plat­for­my i bież­ni pro­wa­dzą­cych, zamo­co­wa­nych do czę­ści nad­wóz­ko­wych pod­wo­zia wago­nu. Wagon prze­wo­zo­wy posia­da tak­że ażu­ro­wą kon­struk­cję nośną nad­wóz­ko­wą, znaj­du­ją­cą się nad wóz­ka­mi jezd­ny­mi na oby­dwu koń­cach pod­wo­zia. Pod­wo­zie wago­nu wypo­sa­żo­ne jest w pod­po­ry, uży­wa­ne przy zała­dun­ku i roz­ła­dun­ku do usztyw­nie­nia kon­struk­cji. Rucho­ma plat­for­ma wago­nu wypo­sa­żo­na jest w gru­pę spe­cjal­nych urzą­dzeń wspor­czych, tzw. rolek, zain­sta­lo­wa­nych w obsza­rze jej krań­ców, sta­no­wią­cych dodat­ko­we jej pod­par­cie w trak­cie obro­tu oraz pozwa­la­ją­cych na swo­bod­ny obrót plat­for­my wzglę­dem pły­ty pod­ło­go­wej wago­nu i wzglę­dem pły­ty pero­nu pod­czas zała­dun­ku i roz­ła­dun­ku. Pod­czas tych ope­ra­cji wyko­rzy­stu­je się tak­że dodat­ko­we pod­po­ry pły­ty pod­wo­zia wago­nu, opie­ra­ne mecha­nicz­nie na głów­kach szyn. W poło­że­niu trans­por­to­wym plat­for­ma obro­to­wa wago­nu do trans­por­tu kom­bi­no­wa­ne­go moco­wa­na jest sztyw­no na czę­ści nad­wóz­ko­wej za pomo­cą spe­cjal­nych zam­ków ze sworz­nia­mi blokującymi .

Nazwa/Tytuł: Hydro­pneu­ma­tycz­ne zawie­sze­nie pod­wo­zia sze­ścio­ko­ło­we­go bez­za­ło­go­we­go robo­ta inżynieryjnego

Data zgło­sze­nia: 2010-11-02

Numer zgło­sze­nia: P.392820

Data udzie­le­nia pra­wa: 2016-06-20

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Pat.224357

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Rafał Parczewski

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Przed­mio­tem wyna­laz­ku jest hydro­pneu­ma­tycz­ne zawie­sze­nie pod­wo­zia bez­za­ło­go­we­go robo­ta inży­nie­ryj­ne­go słu­żą­ce przede wszyst­kim do zwięk­sze­nia moż­li­wo­ści robo­czych bez­za­ło­go­wych robo­tów inży­nie­ryj­nych, poprzez popra­wę ich zdol­no­ści do poko­ny­wa­nia prze­szkód tere­no­wych, zwięk­sze­nie zapa­su sta­tecz­no­ści wzdłuż­nej i poprzecz­nej zarów­no pod­czas jaz­dy jak i pra­cy osprzę­ta­mi robo­czy­mi oraz zapew­nie­nie rów­no­mier­ne­go roz­kła­du naci­sków na pod­ło­że i w rezul­ta­cie efek­tyw­ne prze­no­sze­nie siły napę­do­wej na koła robo­ta. Hydro­pneu­ma­tycz­ne zawie­sze­nie pod­wo­zia sze­ścio­ko­ło­we­go bez­za­ło­go­we­go robo­ta inży­nie­ryj­ne­go skła­da się z sze­ściu siłow­ni­ków hydrau­licz­nych dwu­stron­ne­go dzia­ła­nia, trzech elek­tro­hy­drau­licz­nych, czte­ro­dro­go­wych, trój­po­ło­że­nio­wych roz­dzie­la­czy z zatrza­ska­mi i sprę­ży­na­mi powrot­ny­mi, dwu­na­stu zawo­rów ręcz­nych, sied­miu zawo­rów elek­tro­hy­drau­licz­nych z zatrza­ska­mi, jed­ne­go elek­tro­hy­drau­licz­ne­go, czte­ro­dro­go­we­go, dwu­po­ło­że­nio­we­go roz­dzie­la­cza z zatrza­skiem, ośmiu gazo­wych aku­mu­la­to­rów hydrau­licz­ny oraz ośmiu regu­lo­wa­nych zawo­rów dławiących

Nazwa/Tytuł: Mecha­nizm obro­tu i blo­ko­wa­nia plat­for­my nad­wo­zia wago­nu kole­jo­we­go do trans­por­tu kombinowanego

Data zgło­sze­nia: 2011-06-06

Numer zgło­sze­nia: P.395135

Data udzie­le­nia pra­wa: 2014-09-12

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Pat.219643

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Rafał Parczewski

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Przed­mio­tem wyna­laz­ku jest mecha­nizm obro­tu i blo­ko­wa­nia plat­for­my nad­wo­zia wago­nu kole­jo­we­go, pozwa­la­ją­cy na zała­du­nek i roz­ła­du­nek oraz prze­wóz róż­ne­go typu środ­ków trans­por­tu, zwłasz­cza naczep cią­gni­ków sio­dło­wych oraz samo­cho­dów cię­ża­ro­wych. Mecha­nizm obro­tu jest zbu­do­wa­ny z koła zęba­te­go, zamo­co­wa­ne­go na wale sil­ni­ka zazę­bio­ne­go z listwą zęba­tą, któ­re są połą­czo­ne poprzez kor­pus wodzi­ka z siłow­ni­kiem hydrau­licz­nym. Listwa zęba­ta jest czę­ścią pły­ty pod­wo­zia, zamo­co­wa­na do czę­ści nad­wóz­ko­wej lub jest do niej przy­mo­co­wa­na za pomo­cą połą­cze­nia śru­bo­we­go, nito­we­go lub spa­wa­ne­go, nato­miast uchwyt bur­ty nad­wo­zia wago­nu znaj­du­je się na gór­nej powierzch­ni wzmoc­nio­nej bur­ty plat­for­my . W trak­cie obro­tu plat­for­my kor­pu­sy wodzi­ka prze­miesz­cza­ne są w poło­że­nia skraj­ne listew zęba­tych, po czym tło­czy­ska siłow­ni­ków hydrau­licz­nych są wysu­wa­ne i zacze­pia­ne o uchwyt bur­ty nad­wo­zia wago­nu. Poprzez obra­ca­nie się sil­ni­ków i prze­nie­sie­nie napę­du poprzez koła zęba­te i listwy zęba­te prze­miesz­cza­ne są kor­pu­sy wodzi­ka w prze­ciw­le­głe poło­że­nia listew zęba­tych, co powo­du­je obrót plat­for­my wzglę­dem węzła obro­to­we­go. Blo­ko­wa­nie plat­for­my wzglę­dem resz­ty wago­nów nastę­pu­je poprzez spe­cjal­nie ukształ­to­wa­ne haki, zamo­co­wa­ne do plat­for­my poprzez sworz­nie oraz odpo­wied­nie połą­cze­nia spa­wa­ne. Haki zacze­pio­ne są o spe­cjal­nie ukształ­to­wa­ne bież­nie, znaj­du­ją­ce się w czę­ści nad­wóz­ko­wej, przy czym w czę­ści czo­ło­wej haków wyko­na­ne są łoża, w któ­re wsu­wa­ją się kli­ny, prze­miesz­cza­ne za pomo­cą siłow­ni­ków hydraulicznych.

Nazwa/Tytuł: Panel ochron­ny do pojazdów

Data zgło­sze­nia: 2011-09-20

Numer zgło­sze­nia: W.120361

Data udzie­le­nia pra­wa: 2013-06-06

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Ru.066964

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Janusz Rybiński

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Panel ochron­ny do pojaz­dów zawie­ra dwie pły­ty ochron­ne oraz umiesz­czo­ny mię­dzy nimi ele­ment ener­go­chłon­ny. Ele­ment ener­go­chłon­ny sta­no­wią gru­bo­ścien­ne rury o prze­kro­ju okrą­głym. Sta­no­wią one zasad­ni­czy ele­ment absor­bu­ją­cy ener­gię ude­rze­nia, któ­re­go cha­rak­te­ry­sty­ka sprę­ży­sto-tłu­mią­ca kształ­to­wa­na jest wymia­ra­mi cha­rak­te­ry­stycz­ny­mi rur, taki­mi jak śred­ni­ca i gru­bość ścian­ki, oraz ich wza­jem­nym usy­tu­owa­niem. Rury są przy­mo­co­wa­ne do płyt, zewnętrz­nej i wewnętrz­nej za pomo­cą nitów lub śrub.

Nazwa/Tytuł: Spo­sób sprzę­żo­ne­go wydo­by­cia węglo­wo­do­rów gazo­wych i maga­zy­no­wa­nia CO₂ w odwier­tach poziomych

Data zgło­sze­nia: 2012-02-24

Numer zgło­sze­nia: P.398228

Data udzie­le­nia pra­wa: 2015-09-22

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Pat.222247

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Janusz Rybiński

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Przed­mio­tem wyna­laz­ku jest spo­sób sprzę­żo­ne­go wydo­by­cia węglo­wo­do­rów gazo­wych (np. gazu łup­ko­we­go) i w ich miej­scu maga­zy­no­wa­nia CO₂ lub inne­go gazu cięż­sze­go od CH₄ z pozio­mych odwier­tów mało­śred­ni­co­wych wyko­na­nych w poje­dyn­czym odwier­cie pio­no­wym. Isto­ta wyna­laz­ku pole­ga na tym, że naj­pierw zosta­je odpo­wied­nio przy­go­to­wa­ny odwiert pio­no­wy w zło­żu łup­ka gazo­we­go znaj­du­ją­ce­go się pomię­dzy pokła­da­mi litej ska­ły. Z odwier­tu pio­no­we­go są wypro­wa­dzo­ne pro­mie­nio­wo na obwo­dzie odwier­tu głów­ne­go, mało­śred­ni­co­we odwier­ty na kil­ku pozio­mach. Łupek w odwier­tach umiesz­czo­nych na jed­nym z pozio­mów może być wstęp­nie per­fo­ro­wa­ny (roz­kru­szo­ny) przy uży­ciu róż­nych tech­nik nisz­cze­nia skał. W następ­nym eta­pie bocz­ne odwier­ty zosta­ją zamknię­te, przy uży­ciu czo­pów lub mini zawo­rów ste­ro­wa­nych z powierzch­ni. Z powierzch­ni poprzez odwiert głów­ny wpro­wa­dza się ela­stycz­ne lub pół­e­la­stycz­ne rury (w ilo­ści odpo­wia­da­ją­cej ilo­ści nie­za­czo­po­wa­nych odwier­tów bocz­nych) o małej śred­ni­cy, któ­re są izo­lo­wa­ne lub wyko­na­ne z mate­ria­łu wyso­ko izo­la­cyj­ne­go, bądź też wyma­ga­ją wstęp­ne­go schło­dze­nia. Rury zosta­ją wpro­wa­dzo­ne do odwier­tów bocz­nych. Następ­nie przez nie zosta­je wpro­wa­dzo­ny do zło­ża łup­ka gazo­no­śne­go za pomo­cą pom­py krio­ge­nicz­nej cie­kły sprę­żo­ny i schło­dzo­ny CO₂. Pod­czas poda­wa­nia CO₂ rury są stop­nio­wo wycią­ga­ne z odwier­tów bocz­nych w celu dokład­ne­go wypeł­nie­nia wszyst­kich szcze­lin na całej dłu­go­ści tego odwier­tu. Pro­ces poda­wa­nia CO₂ koń­czy się w momen­cie cał­ko­wi­te­go wycią­gnię­cia rury z odwier­tu bocz­ne­go. Cały pro­ces poda­wa­nia CO₂ wyma­ga sta­łej kon­tro­li tem­pe­ra­tu­ry i ciśnie­nia w odwier­tach i, co powo­du­je koniecz­ność umiesz­cze­nia w nich zesta­wów odpo­wied­nich czuj­ni­ków. Po zakoń­cze­niu tego eta­pu odwier­ty rów­nież zosta­ją zamknię­te czo­pem lub mini zawo­rem ste­ro­wa­nym z powierzch­ni (co powo­du­je powsta­nie kon­struk­cji samo­no­śnej). W zło­żu łup­ka roz­po­czy­na się pro­ces roz­prę­ża­nia CO₂ oraz jego prze­mia­ny fazo­wej pod wpły­wem panu­ją­cej w zło­żu tem­pe­ra­tu­ry, co powo­du­je inten­syw­ne spę­ka­nie łup­ka, absorp­cję CO₂ i jed­no­cze­sną desorp­cję gazu łup­ko­we­go. Pro­ces ten trwa zwy­kle oko­ło 2 tygo­dni. Wstęp­na per­fo­ra­cja, któ­ra może być doko­na­na w bocz­nych odwier­tach, do któ­rych wpro­wa­dza się CO₂, pozwa­la na zin­ten­sy­fi­ko­wa­nie i roz­sze­rze­nie two­rzą­cych się spę­kań. Przy zamknię­tych ujściach odwier­tów bocz­nych zosta­ją umiesz­czo­ne w zło­żu czuj­ni­ki ciśnie­nia, któ­re pozwa­la­ją na kon­tro­lę pro­ce­sów zacho­dzą­cych w łup­ku. Powsta­łe w zło­żu łup­ka gazo­no­śne­go pęk­nię­cia umoż­li­wia­ją uwol­nie­nie gazu łup­ko­we­go wypchnię­te­go przez cięż­szy CO₂.Odwier­ty bocz­ne zosta­ją otwar­te i uwol­nio­ny gaz, będą­cy pod wyso­kim ciśnie­niem wydo­by­wa się na powierzch­nie poprzez odwiert pio­no­wy. Pro­ces odzy­sku gazu z odwier­tu może zacho­dzić samo­ist­nie lub być pro­wa­dzo­ny pod­ci­śnie­nio­wo. Pre­zen­to­wa­ny spo­sób wydo­by­cia węglo­wo­do­rów gazo­wych jest o wie­le bar­dziej korzyst­ny z punk­tu widze­nia ochro­ny śro­do­wi­ska. Spo­sób nie wyma­ga sto­so­wa­nia dużych ilo­ści wody, che­micz­nych do niej domie­szek i pia­sku do uzu­peł­nia­nia eks­plo­ato­wa­ne­go zło­ża. Inną cechą korzyst­ną jest moż­li­wość wyko­rzy­sta­nia tyl­ko jed­ne­go odwier­tu pio­no­we­go (mogą być już ist­nie­ją­ce) z odwier­ta­mi pozio­my­mi do prze­pro­wa­dze­nia całe­go pro­ce­su wydo­byw­cze­go. Spo­sób wypie­ra­nia gazu łup­ko­we­go jest bar­dzo efek­tyw­ny, pro­ces absorp­cji i desorp­cji odby­wa się na pozio­mie czą­stecz­ko­wym gazów.

Nazwa/Tytuł: Poro­wa­te łoży­ska śli­zgo­we spie­ka­ne z prosz­ku żela­za z dodat­kiem hek­sa­go­nal­ne­go azot­ku boru h‑BN

Data zgło­sze­nia: 2012-10-04

Numer zgło­sze­nia: P.401050

Data udzie­le­nia pra­wa: 2016-10-19

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Pat.225328

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Rafał Parczewski

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Przed­mio­tem wyna­laz­ku są poro­wa­te łoży­ska śli­zgo­we spie­ka­ne z prosz­ku żela­za, któ­rych wła­ści­wo­ści użyt­ko­we są ulep­szo­ne poprzez doda­nie w trak­cie ich wytwa­rza­nia do 3% mas. hek­sa­go­nal­ne­go azot­ku boru h‑BN. Taka tule­ja może korzyst­nie zawie­rać dodat­ko­wo do 2,5% Cu, co wpły­wa na popra­wie­nie wła­ści­wo­ści wytrzy­ma­ło­ścio­wych i eks­plo­ata­cyj­nych spie­ku, podob­nie jak zasto­so­wa­nie odpo­wied­nie­go ole­ju sma­ro­we­go do ich nasączenia.

Nazwa/Tytuł: Żela­zne poro­wa­te łoży­ska śli­zgo­we nasy­co­ne dobra­ną cie­czą jonową

Data zgło­sze­nia: 2012-10-04

Numer zgło­sze­nia: P.401052

Data udzie­le­nia pra­wa: 2016-10-19

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Pat.225329

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Rafał Parczewski

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Przed­mio­tem wyna­laz­ku są żela­zne poro­wa­te łoży­ska śli­zgo­we (tule­je), sma­ro­wa­ne (nasą­cza­ne) odpo­wied­nio dobra­ną cie­czą jono­wą, co pozwa­la na ich pra­cę od tem­pe­ra­tur skraj­nie ujem­nych, np. ‑50°C, do skraj­nie dodat­nich, np. 400°C, przy śred­nich pręd­ko­ściach obro­to­wych i pod­wyż­szo­nych obciążeniach.

Nazwa/Tytuł: Osło­na anty­wy­bu­cho­wa kom­po­zy­to­wo-pia­no­wa do ochro­ny słu­pów obiek­tów publicznych

Data zgło­sze­nia: 2013-07-22

Numer zgło­sze­nia: P.404804

Data udzie­le­nia pra­wa: 2016-04-04

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Pat.224102

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Rafał Parczewski

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Osło­na kom­po­zy­to­wo-pia­no­wa CFPS (Com­po­si­te ‑Foam Pro­tec­ti­ve Shield) do ochro­ny anty­wy­bu­cho­wej słu­pów obiek­tów infra­struk­tu­ry kry­tycz­nej skła­da się z powło­ki kom­po­zy­to­wej wal­co­wo-pier­ście­nio­wej wewnętrz­nej, powło­ki kom­po­zy­to­wej wal­co­wo-pier­ście­nio­wej zewnętrz­nej, rdze­nia z mate­ria­łu pian­ko­we­go, pod­kład­ki sta­lo­wej pier­ście­nio­wej pod kotwy, łączą­ce osło­nę ze sto­pą fun­da­men­to­wą słupa.

Nazwa/Tytuł: Spo­sób przy­go­to­wa­nia zbior­ni­ka geotermalnego

Data zgło­sze­nia: 2014-03-24

Numer zgło­sze­nia: P.407622

Data udzie­le­nia pra­wa: 2016-03-02

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Pat.223891

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Rafał Parczewski

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Spo­sób przy­go­to­wa­nia zbior­ni­ka geo­ter­mal­ne­go, pole­ga na wydrą­że­niu w przy­bli­że­niu pio­no­we­go odwier­tu głów­ne­go do gorą­cych suchych for­ma­cji skal­nych, wyzna­cze­niu kie­run­ków naprę­żeń głów­nych, wyko­na­niu co naj­mniej jed­nej pary w przy­bli­że­niu pozio­mych odwier­tów odcho­dzą­cych od odwier­tu głów­ne­go na dwóch pozio­mach, przy czym kie­run­ki odwier­tów pokry­wa­ją się z kie­run­ka­mi naprę­żeń głów­nych w for­ma­cji skal­nej SHmax i SHmin, jed­no­cze­snym szcze­li­no­wa­niu z uży­ciem mate­ria­łu pod­sadz­ko­we­go pary odwier­tów znaj­du­ją­cych się na dwóch pozio­mach, przy czym pary odwier­tów leżą­cych w kie­run­ku pro­sto­pa­dłym do kie­run­ku naj­mniej­sze­go naprę­że­nia głów­ne­go SHmin poda­je się jed­no­krot­ne­mu szcze­li­no­wa­niu, a pary odwier­tów rów­no­le­głych do naj­mniej­sze­go naprę­że­nia głów­ne­go SHmin poda­je się szcze­li­no­wa­niu w kil­ku punk­tach na ich długości.

Nazwa/Tytuł: Sys­tem obro­ny aktywnej

Data zgło­sze­nia: 2014-06-13

Numer zgło­sze­nia: P.408555

Data udzie­le­nia pra­wa: 2016-08-02

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Pat.224971

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Rafał Parczewski

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Sys­tem obro­ny aktyw­nej, prze­zna­czo­ny do nisz­cze­nia poci­sków pod­ka­li­bro­wych, odłam­ko­wo-burzą­cych czy też poci­sków z gło­wi­cą kumu­la­cyj­ną skła­da się z modu­łu detek­cji, modu­łu decy­zyj­ne­go, modu­łu destruk­to­rów cha­rak­te­ry­zu­je się tym, że w skład modu­łu destruk­to­rów wcho­dzą kase­ty zawie­ra­ją­ce od 1 do 20 linio­wych ładun­ków nisz­czą­cych skła­da­ją­cych się z obu­do­wy, mate­ria­łu wybu­cho­we­go, wkład­ki oraz zapalników.

Nazwa/Tytuł: Balon angio­pla­stycz­ny o zre­du­ko­wa­nej śred­ni­cy czę­ści proksymalnej

Data zgło­sze­nia: 2014-08-04

Numer zgło­sze­nia: P.409094

Data udzie­le­nia pra­wa: 2018-03-19

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Pat.229526

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Rafał Parczewski

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Balon angio­pla­stycz­ny o zre­du­ko­wa­nej śred­ni­cy czę­ści prok­sy­mal­nej, zbu­do­wa­ny z trzech połą­czo­nych czę­ści o róż­nych śred­ni­cach, prze­zna­czo­ny do prze­pro­wa­dza­nia zabie­gów angio­pla­sty­ki balo­no­wej naczyń wień­co­wych, szcze­gól­nie w miej­scach ich bifur­ka­cji, cha­rak­te­ry­zu­je się tym, że część prok­sy­mal­na posia­da zre­du­ko­wa­ną śred­ni­cę dp w sto­sun­ku do śred­ni­cy dd czę­ści dystal­nej, przy czym sto­su­nek śred­ni­cy dp czę­ści prok­sy­mal­nej do śred­ni­cy dd czę­ści dystal­nej wyno­si od 0,25 do 0,75, a część środ­ko­wa sta­no­wi rów­no­mier­ne przej­ście pomię­dzy czę­ścia­mi skrajnymi.

Nazwa/Tytuł: Balon angio­pla­stycz­ny o zwięk­szo­nej śred­ni­cy czę­ści środ­ko­wej wzglę­dem czę­ści prok­sy­mal­nej i dystalnej

Data zgło­sze­nia: 2014-08-06

Numer zgło­sze­nia: P.409116

Data udzie­le­nia pra­wa: 2016-09-15

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Pat.225420

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Rafał Parczewski

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Balon angio­pla­stycz­ny o zwięk­szo­nej śred­ni­cy czę­ści środ­ko­wej wzglę­dem czę­ści prok­sy­mal­nej i dystal­nej, zbu­do­wa­ny z trzech połą­czo­nych czę­ści o róż­nych śred­ni­cach, prze­zna­czo­ny do prze­pro­wa­dza­nia zabie­gów angio­pla­sty­ki balo­no­wej naczyń wień­co­wych, szcze­gól­nie w miej­scach ich bifur­ka­cji, cha­rak­te­ry­zu­je się tym, że śred­ni­ca dp czę­ści prok­sy­mal­nej i śred­ni­ca dd czę­ści dystal­nej wyno­si od 1,5 do 5,0 mm i jest dopa­so­wa­na do śred­ni­cy seg­men­tu dystal­ne­go tęt­ni­cy, czy­li odcin­ka naczy­nia poni­żej bocz­ni­cy, pod­czas gdy część środ­ko­wa, sta­no­wią­ca kuli­ste posze­rze­nie pomię­dzy czę­ścia­mi skraj­ny­mi, posia­da mak­sy­mal­ną śred­ni­cę ds, więk­szą od czę­ści prok­sy­mal­nej i dystal­nej, przy czym sto­su­nek mak­sy­mal­nej śred­ni­cy ds czę­ści środ­ko­wej do śred­ni­cy dp czę­ści prok­sy­mal­nej lub śred­ni­cy dd czę­ści dystal­nej wyno­si od 1,1 do 1,5.

Nazwa/Tytuł: Zaczep fote­li­ka bezpieczeństwa

Data zgło­sze­nia: 2014-12-08

Numer zgło­sze­nia: P.410426

Data udzie­le­nia pra­wa: 2017-01-24

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Pat.226361

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Rafał Parczewski

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Zaczep sys­te­mu mocu­ją­ce­go skła­da się z kor­pu­su w posta­ci pła­sko­wni­ka, w któ­rym znaj­du­je się pro­sto­kąt­ne wycię­cie pod uchwyt zakoń­czo­ne sko­sem, przy czym wyso­kość wycię­cia odpo­wia­da śred­ni­cy uchwy­tu, pro­sto­kąt­ne wycię­cie pod zapad­kę w płasz­czyź­nie głów­nej kor­pu­su, otwór osi zapad­ki, otwór trzpie­nia blo­ku­ją­ce­go, zapad­ki mają­cy wybra­nie pod trzpień blo­ku­ją­cy oraz wybra­nie pod uchwyt, połą­czo­nej obro­to­wo z osią)zamocowaną w kor­pu­sie zacze­pu, sprę­żyn umiesz­czo­nych na osi zapad­ki opie­ra­ją­cych się jed­nym koń­cem o zapad­kę, a dru­gim o kor­pus zacze­pu, trzpie­nia blo­ku­ją­ce­go umiesz­czo­ne­go w otwo­rze kor­pu­su, sprę­ży­ny umiesz­czo­nej na trzpie­niu opie­ra­ją­cej się jed­nym koń­cem o kor­pus a dru­gim o trzpień cha­rak­te­ry­zu­je się tym, że w kor­pu­sie na wyso­ko­ści wycię­cia pod uchwyt znaj­du­je się pro­sto­kąt­ne wybra­nie oraz cylin­drycz­ne gniaz­do połą­czo­ne z wybra­niem w wybra­niu znaj­du­je się popy­chacz skła­da­ją­cy się z wide­łek opie­ra­ją­cych się o uchwyt oraz sto­py w posta­ci wal­ca umiesz­czo­ne­go w gnieź­dzie, przy czym na sto­pie popy­cha­cza znaj­du­je się sprę­ży­na opie­ra­ją­ca się jed­nym koń­cem o ścia­nę wybra­nia, a dru­gim koń­cem o widełki.

Nazwa/Tytuł: Prze­ciw­wy­bu­cho­wy panel ochronny

Data zgło­sze­nia: 2016-07-19

Numer zgło­sze­nia: W.125374

Data udzie­le­nia pra­wa: 2018-04-19

Numer pra­wa wyłącz­ne­go: Ru.070249

Sta­tus: Pra­wo w mocy

Zgłaszający/Uprawniony: INSTYTUT TECHNOLOGII BEZPIECZEŃSTWA MORATEX, Łódź, PL
WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA IM. JAROSŁAWA DĄBROWSKIEGO, War­sza­wa, PL
PRZEDSIĘBIORSTWO SPRZĘTU OCHRONNEGO MASKPOL SPÓŁKA AKCYJNA, Koniecz­ki, PL

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Zofia Przybylska

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Panel ochron­ny, prze­zna­czo­ny do sto­so­wa­nia jako dodat­ko­wa ochro­na pojaz­dów bojo­wych i ich załóg przed skut­ka­mi deto­na­cji ładun­ku wybu­cho­we­go. Funk­cja ochron­na pane­la pole­ga na ogra­ni­cze­niu ampli­tu­dy drgań dzia­ła­ją­cych na zało­gę pojaz­du, po bli­skiej deto­na­cji ładun­ku wybu­cho­we­go. Panel ochron­ny skła­da się z war­stwy zewnętrz­nej, środ­ko­wej i spodniej. Zewnętrz­ną war­stwę sta­no­wi układ bali­stycz­nych hek­sa­go­nal­nych pły­tek cera­micz­nych osa­dzo­nych na pod­ło­żu ze sta­li pan­cer­nej połą­czo­nym z ener­go­chłon­ną war­stwą środ­ko­wą w posta­ci pro­fi­lo­wa­nej płyt­ki z sili­ko­nu wypeł­nio­ne­go mikros­fe­ra­mi. Płyt­ka ma jed­ną stro­nę pła­ską nato­miast dru­ga stro­na posia­da wystę­py o kształ­cie ścię­tych ostro­słu­pów. War­stwę spodnią sta­no­wi bali­stycz­ny kom­po­zyt para­ara­mi­do­wy lub polietylenowy.

Nazwa/Tytuł: Napi­nacz cięgien

Data zgło­sze­nia: 2019-01-07

Numer zgło­sze­nia: P.428508

Data udzie­le­nia prawa:

Numer pra­wa wyłącznego:

Sta­tus: Postę­po­wa­nie w toku

Zgłaszający/Uprawniony: Woj­sko­wa Aka­de­mia Techniczna

Rodzaj Peł­no­moc­nic­twa; Peł­no­moc­nik: Ogólne/Rafał Parczewski

Jed­nost­ka Orga­ni­za­cyj­na: Wydział Inży­nie­rii Mechanicznej

Kon­takt 261 – 839-088

Opis: Napi­nacz cię­gien, skła­da się z ramy, sworz­nia nacią­go­we­go oraz mecha­ni­zmu blo­ko­wa­nia, cha­rak­te­ry­zu­je się tym, że pro­sto­kąt­na rama skła­da się z dwóch tulei połą­czo­nych ceow­ni­ka­mi przy czym w poło­wie wyso­ko­ści tulei (wyko­na­ne są prze­lo­to­we otwo­ry pro­sto­pa­dły do osi tulei, a na koń­cach wewnętrz­nej powierzch­ni tulei, w któ­rej umiesz­cza­ny jest swo­rzeń nacią­go­wy, znaj­du­ją się dwa pier­ście­nio­we wystę­py o śred­ni­cy wewnętrz­nej rów­nej śred­ni­cy sworz­nia nacią­go­we­go, swo­rzeń nacią­go­wy skła­da się z łba o śred­ni­cy rów­nej śred­ni­cy zewnętrz­nej tulei (oraz wal­co­wej czę­ści robo­czej o śred­ni­cy zewnętrz­nej mniej­szej od śred­ni­cy wewnętrz­nej tulei i dłu­go­ści rów­nej dłu­go­ści tulei, przy czym na czo­le łba wyko­na­no gniaz­do pod klucz trzpie­nio­wy nato­miast w czę­ści robo­czej sworz­nia umiesz­cza­nej we wnę­trzu tulei i opie­ra­ją­cej się o wystę­py pier­ście­nio­we wyko­na­no w płasz­czyź­nie jej osi prze­lo­to­wą, roz­po­czy­na­ją­cą się od pod­sta­wy sworz­nia szcze­li­nę o prze­kro­ju pro­sto­kąt­nym i wyso­ko­ści rów­nej poło­wie dłu­go­ści czę­ści robo­czej sworznia .